Μενέλαος
Δεν σας κρύβω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν τελείως άσχετος με το ψάρεμα της σουπιάς.Ισως βέβαια και να είμαι ακόμα...
Πάντως,οφείλω να ομολογήσω ότι ξεκίνησα με γνώσεις και τεχνικές που μάθαινα μέσα απο το διαδίκτυο.
Συχνά πυκνά,μου ερχότανε στο νού ένα απίθανο φαγητό που έφτιαξε κάποτε η συμβία με σουπιές με το σπανάκι,σέσκουλο,μάραθο και το μελάνι τους.Και κάθε φορά που το θυμόμουνα, κατά παράξενο τρόπο,άκουγα και το γουργουρητό της κοιλιάς μου!
Ετσι αποφάσισα να αγοράσω ένα καλάμι κατάλληλο γι αυτή την δουλειά. Αρχισα λοιπόν να ψάχνω,γνωρίζοντας ότι όπως δεν μπορείς να φρεζάρεις με το αλέτρι,έτσι δεν μπορείς να ψαρέψεις τις σουπιές με ένα οποιοδήποτε καλάμι.
Διάβαζα ότι το πλέον κατάλληλο για σουπιές είναι ένα καλαμάκι LRF λόγω της μεγάλης ευαισθησίας που έχει.
Στα μέρη που ψαρεύω όμως,οι βυθοί είναι κακοτράχαλοι με καθόλου ευγενικά χταπόδια και πολλά σκαλώματα που δεν θα μπορούσε εύκολα ένα τόσο ελαφρύ καλαμάκι να ξεπεράσει.
Κατέληξα σε ένα καλάμι "ημίαιμο",δίσπαστο,κατάλληλο για σουπιές και καλαμάρια που δεν με έχει προδώσει ακόμα,αν και το χρησιμοποιώ σχεδόν δύο χρόνια. (Μάρκα).
Το έδεσα με έναν αργό 4άρη καλό μηχανισμό γεμισμένο με 14άρι νήμα που καταλήγει σε 70 εκατοστά 30άρι αόρατο παράμαλο.
Ψαρεύω πάντα μεταξύ 5 και 8 το βραδάκι σε βάθη περίπου 4-7 μέτρα,απο το βράχο.
Βασική προυπόθεση είναι να έχω τον αέρα στην πλάτη μου και να μήν ξεπερνά τα 2 μποφώρ.
Ο ελαφρύς κυματισμός,η άπνοια,και τα πολύ καθαρά νερά,είναι οι ιδανικές συνθήκες.
Οι καλαμαριέρες που χρησιμοποιώ είναι ν.3,κινέζικες του 1 ευρώ,(ας με συγχωρήσουν τα καταστήματα ειδών αλιείας)και σε χρώματα άσπρο-κόκκινο,άσπρο ρόζ,άσπρο πορτοκαλί και άσπρο-ρόζ μπλέ.Ιδιαίτερα στο τελευταίο χρώμα είχα τις περισσότερες επιτυχίες.
Σίγουρα,χάνω αρκετές καλαμαριέρες.Γνωρίζω ότι σε κάθε ψάρεμα και για κάθε κιλό σουπιές θα χαλάσω κατα μέσο όρο μία,είτε απο σκάλωμα,είτε απο τη φθορά απο τα δαγκώματα.Το να χάσει όμως κανείς 1 ευρώ για 1 κιλό φρεσκότατες σουπιές,νομίζω πως αξίζει...
Θεωρώ πολύ χρήσιμο το λούσιμο της καλαμαριέρας με φακό UV πριν απο κάθε βολή.
Επίσης θεωρώ καταστροφικό το να ρίχνει κανείς φώς μέσα στο νερό την ώρα που ψαρεύει.
Ας έρθουμε τώρα στον τρόπο που ψαρεύονται:
Αφού λούσω για 2-3 δευτερόλεπτα την καλαμαριέρα με μπλέ φως (UV),κάνω τη βολή.
Μετρώ περίπου 5 δευτερόλεπτα για κάθε μέτρο βάθους που υπολογίζω ότι έχει η θάλασσα.
Ετσι,καταλαβαίνω πότε έχει πατώσει η καλαμαριέρα μου.Μετρώ 20 δευτερόλεπτα επι πλέον για να βοηθήσω την πρώτη οπτική επαφή της σουπιάς με την καλαμαριέρα και ξεκινώ την ανάκτηση.
Τρία-τέσσερα κοφτά χτυπήματα της καλαμαριέρας με μέτρια ένταση και τρείς μανιβελιές είναι η επόμενη κίνηση που κάνω για να αφήσω και πάλι την καλαμαριέρα ελεύθερη να πατώσει και πάλι.
Μετρώ άλλα 25-30 δευτερόλεπτα (αυτή η καθυστέρηση είναι πολύ σημαντική)και επαναλαμβάνω τα χτυπήματα.Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι να έρθει η καλαμαριέρα στα πόδια μας.Αν υπάρχει σουπιά,να είστε σίγουροι πως ακολουθεί και σε κάθε στάση που κάνετε,υπνωτίζει την καλαμαριέρα αλλάζοντας χρώματα.Την ώρα που η καλαμαριέρα μένει ακίνητη.την αγκαλιάζει με τα πλοκάμια της.Ετσι,την επόμενη στιγμή που θα κάνουμε το χτύπημα είναι πολύ πιθανόν να αισθανθούμε το βάρος της παράλληλα με το γλυκό κάρφωμα που θα κάνει το καλάμι μας.
Μαζεύουμε αργά και σταθερά,αποκλείοντας τα μπόσικα,μέχρι να φέρουμε τη σουπιά στην απόχη μας,πάντα βέβαια μέσα στη θάλασσα. Προσοχή στα μελάνια!!!
Οταν διαπιστώνουμε μετά τη βολή μαζεύοντας τα μπόσικα για ανάκτηση ότι η καλαμαριέρα μας έχει μετακινηθεί αρκετά μέτρα δεξιά η αριστερά,σημαίνει ότι υπάρχουν αρκετά ρεύματα στο βυθό πράγμα που κάνει το ψάρεμα της σουπιάς σχεδόν αδύνατο.
Αλλάζουμε συχνά τόπους,δεν φωνάζουμε,δεν αφήνουμε την σκιά μας να πέφτει στο νερό και μαζεύουμε τα σκουπίδια μας όταν φύγουμε. Καλό υπόλοιπο της σαρακοστής.
Δεν σας κρύβω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν τελείως άσχετος με το ψάρεμα της σουπιάς.Ισως βέβαια και να είμαι ακόμα...
Πάντως,οφείλω να ομολογήσω ότι ξεκίνησα με γνώσεις και τεχνικές που μάθαινα μέσα απο το διαδίκτυο.
Συχνά πυκνά,μου ερχότανε στο νού ένα απίθανο φαγητό που έφτιαξε κάποτε η συμβία με σουπιές με το σπανάκι,σέσκουλο,μάραθο και το μελάνι τους.Και κάθε φορά που το θυμόμουνα, κατά παράξενο τρόπο,άκουγα και το γουργουρητό της κοιλιάς μου!
Ετσι αποφάσισα να αγοράσω ένα καλάμι κατάλληλο γι αυτή την δουλειά. Αρχισα λοιπόν να ψάχνω,γνωρίζοντας ότι όπως δεν μπορείς να φρεζάρεις με το αλέτρι,έτσι δεν μπορείς να ψαρέψεις τις σουπιές με ένα οποιοδήποτε καλάμι.
Διάβαζα ότι το πλέον κατάλληλο για σουπιές είναι ένα καλαμάκι LRF λόγω της μεγάλης ευαισθησίας που έχει.
Στα μέρη που ψαρεύω όμως,οι βυθοί είναι κακοτράχαλοι με καθόλου ευγενικά χταπόδια και πολλά σκαλώματα που δεν θα μπορούσε εύκολα ένα τόσο ελαφρύ καλαμάκι να ξεπεράσει.
Κατέληξα σε ένα καλάμι "ημίαιμο",δίσπαστο,κατάλληλο για σουπιές και καλαμάρια που δεν με έχει προδώσει ακόμα,αν και το χρησιμοποιώ σχεδόν δύο χρόνια. (Μάρκα).
Το έδεσα με έναν αργό 4άρη καλό μηχανισμό γεμισμένο με 14άρι νήμα που καταλήγει σε 70 εκατοστά 30άρι αόρατο παράμαλο.
Ψαρεύω πάντα μεταξύ 5 και 8 το βραδάκι σε βάθη περίπου 4-7 μέτρα,απο το βράχο.
Βασική προυπόθεση είναι να έχω τον αέρα στην πλάτη μου και να μήν ξεπερνά τα 2 μποφώρ.
Ο ελαφρύς κυματισμός,η άπνοια,και τα πολύ καθαρά νερά,είναι οι ιδανικές συνθήκες.
Οι καλαμαριέρες που χρησιμοποιώ είναι ν.3,κινέζικες του 1 ευρώ,(ας με συγχωρήσουν τα καταστήματα ειδών αλιείας)και σε χρώματα άσπρο-κόκκινο,άσπρο ρόζ,άσπρο πορτοκαλί και άσπρο-ρόζ μπλέ.Ιδιαίτερα στο τελευταίο χρώμα είχα τις περισσότερες επιτυχίες.
Σίγουρα,χάνω αρκετές καλαμαριέρες.Γνωρίζω ότι σε κάθε ψάρεμα και για κάθε κιλό σουπιές θα χαλάσω κατα μέσο όρο μία,είτε απο σκάλωμα,είτε απο τη φθορά απο τα δαγκώματα.Το να χάσει όμως κανείς 1 ευρώ για 1 κιλό φρεσκότατες σουπιές,νομίζω πως αξίζει...
Θεωρώ πολύ χρήσιμο το λούσιμο της καλαμαριέρας με φακό UV πριν απο κάθε βολή.
Επίσης θεωρώ καταστροφικό το να ρίχνει κανείς φώς μέσα στο νερό την ώρα που ψαρεύει.
Ας έρθουμε τώρα στον τρόπο που ψαρεύονται:
Αφού λούσω για 2-3 δευτερόλεπτα την καλαμαριέρα με μπλέ φως (UV),κάνω τη βολή.
Μετρώ περίπου 5 δευτερόλεπτα για κάθε μέτρο βάθους που υπολογίζω ότι έχει η θάλασσα.
Ετσι,καταλαβαίνω πότε έχει πατώσει η καλαμαριέρα μου.Μετρώ 20 δευτερόλεπτα επι πλέον για να βοηθήσω την πρώτη οπτική επαφή της σουπιάς με την καλαμαριέρα και ξεκινώ την ανάκτηση.
Τρία-τέσσερα κοφτά χτυπήματα της καλαμαριέρας με μέτρια ένταση και τρείς μανιβελιές είναι η επόμενη κίνηση που κάνω για να αφήσω και πάλι την καλαμαριέρα ελεύθερη να πατώσει και πάλι.
Μετρώ άλλα 25-30 δευτερόλεπτα (αυτή η καθυστέρηση είναι πολύ σημαντική)και επαναλαμβάνω τα χτυπήματα.Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι να έρθει η καλαμαριέρα στα πόδια μας.Αν υπάρχει σουπιά,να είστε σίγουροι πως ακολουθεί και σε κάθε στάση που κάνετε,υπνωτίζει την καλαμαριέρα αλλάζοντας χρώματα.Την ώρα που η καλαμαριέρα μένει ακίνητη.την αγκαλιάζει με τα πλοκάμια της.Ετσι,την επόμενη στιγμή που θα κάνουμε το χτύπημα είναι πολύ πιθανόν να αισθανθούμε το βάρος της παράλληλα με το γλυκό κάρφωμα που θα κάνει το καλάμι μας.
Μαζεύουμε αργά και σταθερά,αποκλείοντας τα μπόσικα,μέχρι να φέρουμε τη σουπιά στην απόχη μας,πάντα βέβαια μέσα στη θάλασσα. Προσοχή στα μελάνια!!!
Οταν διαπιστώνουμε μετά τη βολή μαζεύοντας τα μπόσικα για ανάκτηση ότι η καλαμαριέρα μας έχει μετακινηθεί αρκετά μέτρα δεξιά η αριστερά,σημαίνει ότι υπάρχουν αρκετά ρεύματα στο βυθό πράγμα που κάνει το ψάρεμα της σουπιάς σχεδόν αδύνατο.
Αλλάζουμε συχνά τόπους,δεν φωνάζουμε,δεν αφήνουμε την σκιά μας να πέφτει στο νερό και μαζεύουμε τα σκουπίδια μας όταν φύγουμε. Καλό υπόλοιπο της σαρακοστής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου